Atrás quedaron aqueles actos que, sendo igualmente multitudinarios, pechábanse coa melodía que representa o noso Partido, aquel himno que nos facía soñar cunha sociedade mellor, coa sociedade que todos desexamos. Hoxe, vemos que se prefire música extranxeira, nin sequera se promocionan grupo da terra, para pechar un acto de proclamación do noso candidato á Xunta de Galicia.
Quizáis foi o xeito que se atopou de animar á xente que estabamos presentes, despois de escoitar o discurso do Presidente.
Un discurso que ocasionou un pouco de somnolencia e de certa pesadez ós que se desprazaron ata Santiago para escoitar as palabras daquel no que creemos.
Esperabamos todos que foran palabras ilusionantes, cheas de emoción por verse coa confianza de todo o PSdeG depositada de novo nel, cheas de alegría, como soe ser o habitual, palabras que transmitisen a seguridade de que os problemas presentes vanse superar, palabras que alonxasen o medo á crise de todos nós.
¿Qué nos atopamos? atopámonos cun Presidente que parecía vencido polas circunstancias. Atopámonos cun discurso que, mais que unha inxección de optimismo, parecía unha desculpa polos erros cometidos.
Nós non saímos do acto cheos de ilusión e co convencemento de que imos gañar, o feel all right non nos chegou a calar. Mais ben saímos coma tódolos demais, co malestar no corpo e preparados para o peor...
http://www.youtube.com/watch?v=WzfLc5SFPsA
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario